Merhaba arkadaşlar,
İşten o kadar şikayet ettim ettim, bir hafta sonrasında işten çıkarıldım! Sebebi de şirketin küçülmeye gitmesiymiş. Benden önce 11 kişi çıkarılmıştı zaten, ben 12. oldum. Zaten şikayet ettiğim, her gün zorla gittiğim bir işti, o yüzden kurtuldum diyorum. Ama benim canımı sıkan şey cuma akşamı saat 6'da söylemeleri bunu! Beni o saate kadar bir güzel çalıştırıyorlar, bişeyden haberim yok falan. Sonra bir telefon, pat işten çıkarıldınız. Böyle bir stratejileri var adamların! Amaaan lanet olsun yemin ederim üç kuruşluk insanların saçmalıklarını çekmekten çok yıldım!
Bu zamana kadar iş konusunda bi yüzüm gülmedi arkadaş! Hep bi dertli yerleri buldum, yemin ederim radar gibiyim; nerde sorunlu bi şirket var pat girerim oraya! 31 ekim akşamı da bu haberle eve gelince sinirlerim iptal oldu artık. Bi açtım muslukları :) Ailem, arkadaşlarım sağolsunlar beni pamuklara sardılar. Moralimi yerine getirmek için uğraştılar. Allah razı olsun hakları büyük... Eşimle de konuştuk uzunca, daha doğrusu o konuştu ben dinledim. Ve sonuç olarak hayatıma inşaat mühendisi olarak devam etmemeye karar verdim!!! Kendi işimi yapıcam. Bebeklerimle, el işlerimle çok mutluyum. Yaptığım şeyler iyi kötü beğeniliyor da. Artık öyle bir noktaya geldim ki parasını da gözüm görmüyor! İnşaat mühendisliğinden kazandığımın yarısını da kazanacak olsam da bu işi yapıcam arkadaş! Artık yıldım saçma sapan bu meslekten! Patron egolarından ve kıroluklarından! Hakkımın yenilmesinden! Böyle gelmiş böyle gider zihniyetinden! Artık iyi yaptığım her şeyin karşılığının doğrudan bana faydası olmasını istiyorum. Azıcık aşım kaygısız başım derim ya nedir bu yeter yani!
İçtiğim çaydan tad almaya başladım yemin ederim! Gerginlik yok bişey yok! Evet mesleğim gerçekten çok güzel, gerçekten iyi paralar kazandırıyor ama mezuniyetimden bu yana o kadar saçma sapan insanlarla çalıştım ki yani artık sıfır tahammülüm var! Kendi işimi yapamasam bile epeyce bir süre ne iş aramak istiyorum ne de inşaatın i'sini duymak! Bu zamana kadar bir saat sonrasını bile planlayamadan yaşayamayan biriydim. Artık bir de öteki türlüsünü denemeye karar verdim! Yapmıycam plan falan.
Ne zamandır hayal kurmaz oldum! Ama o kadar uzun zamandır ki size anlatamam! Geleceğime, hayatıma dair hayal kurmayı nerde bıraktım hatırlamıyorum bile. Şimdi yeniden başlayabileceğimi hissediyorum hayallerime. Ruhum kendini toparlıyor sanki.
Ve bu sefer çok cici planlarım var! Herşey içime siniyor, herşey olması gerektiği gibi gidiyor. Acele etmeden, ay acaba şunu şöyle mi yapsaydım demeden, mutlu ve rahat ilerliyorum!
Etrafımdaki herkes de bu kararımdan çok memnun :) Sanki bu cümleyi kurmamı bekliyorlarmış gibi hepsi destekliyor beni. Sağolsunlar... Ve o enerjisi tükenmiş insandan eser kalmadı! Bakın saat 03:26 olmuş ben halen bilgisayar başındayım! Normalde şu anda benim 15.uykumda olmam lazımdı :)
Yeni bebekler yapıyorum, yeni fikirler üretiyorum, kurslar yapıyorum! Yani anlayacağınız o daha önceki yazılarında mız mız mızıldanan, ama işte okuduğum mesleğimi yapmıyorum diye dertlenen kız gitti! Artık hayatta herşeyin o kadar keskin sınırlarla birbirinden ayrılmadığını ve her kötü görünen şeyin iyi, iyi görünenin de kötü olmadığını kafama kazıdım! Bundan sonraki kendimi üzmek yok. Yine çok çalışmak var ama kendi işim için! Sonu ne olur, nereye gider, batar mı çıkar mı hiç bilmiyorum, hiç bir fikrim yok açıkçası. Ama bilmek de istemiyorum! Ne olursa olsun! Bu zamana kadar o kadar plan yaptım, emek verdim de ne oldu? Neye yaradı? Hiç! Bundan sonra biraz da sadece sevdiğim işi yapmayı deneyeyim bakalım. Allah büyük, ne gelirse ona göre yol çizerim kendime.
Bende havadisler bu kadar işte bu seferlik. Bakalım neler olacak gelecekte.
Hepinize kocaman sevgiler! Ve teşekkürler.. Geçen yazım üzerine gelen yorumlar, mailler nasıl iyi geldi anlatamam. Bazen diyorum ki yahu yaptığın en doğru şeylerden biri bu blogu açmış olmak olabilir kızım!
Görüşmek üzere...
No comments:
Post a Comment