Önceden ne kadar çok blog okurdum. Ne kadar sık ve uzun yazardım. Artık hiç vakit yok! En sevmediğim şey bir şeyleri geçiştirmek, ertelemek, geciktirmek! Ve uzun zamandır hepsini birden yapıyorum maşallah!
Hayır bi de bazı günler sonuç koskoca bi sıfır olmuyor mu deliriyorum! E hani bütün gün bişi yapmadım, ama herşeyi ertelemişim, geç kalmışım falan... Sanırım sorun sosyal medyaya çok takılmamda! Yemin ederim çekicem fişini bu telefonumdaki internetin. Whats App'tı, facebooktu, instagramdı derken bana vakit kalmıyor.
Resmen alarm kurdum telefona kendime vakit ayırabilmek için. Gün içinde 1 saati kendime ayırıyorum. Tabi her gün yapabiliyor muyum? Yok! Ama mümkün oldukça zorluyorum şartları. Bir de şu ara hiç yapmak istemediğim bi kaç iş var, onlar üzerimde. O yüzden de ekstra bi gerginim sanırım. Bana bişeyleri zorla yaptırmayacaksın. O zaman resmen hayatım kabusa dönüyor. Ben neyi ne zaman istiyorsam o zaman yapıcam (tabi ki yok öyle bi dünya). Öteki türlü aksi, huzursuz bi insan olup çıkıyorum.
Bir de üzerime çok fazla yük aldım şu sıra. "Ay onu da yapayım, ay bundan da eksik kalmayayım" derken gerildim. Sonra da kendime kızdım. Ne zorum var? Herşeyi yapmaya kalkınca kendimi yorduğumu daha ne kadar öğrenmem lazım? Tam sopalığım ama neyse..
Neyse ben kaçayım. Bugün de kendime ayırdığım sürenin sonuna gelmiş bulunuyoruz efendim. Başka bir "Ben Saati"nde görüşmek üzere.. Esen kalın..
No comments:
Post a Comment